کلارینت (Clarinet) که یک ساز تک رید (Single-reed) و از خانواده سازهای بادی چوبی می باشد، در طول ها و گام های مختلف ساخته شده است. نوع حرفه ای این ساز معمولا از چوب سیاه آفریقایی ساخته می‌شود.
به طور کلی تصور می شود که کلارینت توسط ژوهان کریستوف (Johann Christoph Denner) آلمانی در حدود سال 1700 میلادی با افزودن یک کلید رجیستر (Register Key) به چلومو (Chalumeau) در کلید C، ساخته شد و در طول زمان کلیدهای اضافی و پدهای ضد هوا برای بهبود لحن و قابلیت نواختن اضافه شدند.
رایج ترین کلارینت، کلارینت Bb است اما کلارینت در A، که گام آن یک نیم تون پایین‌تر است، به طور منظم در ارکسترها و تک‌نوازی استفاده می‌شود. کلارینت باس از اواسط قرن نوزدهم در ارکسترها رایج بوده است. کلارینت باس مدرن در گام Bb است، اما دارای کلیدهای اضافی برای کاهش رجیستر به C3 است.
خانواده کلارینت از کلارینت بسیار کمیاب BBBb اوکتو-کنتراباس تا کلارینت پیکولو Ab را شامل می شود. این ساز در موسیقی کلاسیک، گروه‌های کنسرت، گروه‌های نظامی، گروه‌های مارش، موسیقی کلزمر (موسیقی سنتی یهودیان اروپای شرقی)، جز و سبک‌های دیگر استفاده می‌شود.
احتمال داده می شود که کلمه “کلارینت” ممکن است همراه کلمه فرانسوی کلارینته (Clarinette) وارد زبان انگلیسی شده باشد. با این حال به نظر می‌رسد ریشه های حقیقی این کلمه، در میان نام های مختلف ترومپت هایی که در دوره های رنسانس و باروک استفاده می‌شد، یافت شود.
برخی از ویژگی‌های کلارینت عبارتند از:
- این ساز جز سازهای انتقالی می‌باشد.
- · نت این ساز را با کلید سل می‌نویسند.
برخی از کلارینت‌های رایج:
